Innowacyjne (😊)(!!!) podejście do rodzicielskich wyzwań: Zarządzanie czasem gry dziecka za pomocą ChatGPT
Poniższy przypadek został opisany przez Marka Zbroniec, oczywiście we współpracy z kumplem, ChatGPT – Link do profilu Marka „kontraktora” MT-Konsulting
https://www.linkedin.com/in/marek-zbroniec-a750478b/
„ Niedawno stanąłem przed wyzwaniem, które wielu rodziców może uznać za powszechne: mój 4-letni syn wyjątkowo zaprzyjaźnił się z prostymi grami przeglądarkowymi. Jego zaangażowanie było tak intensywne, że próby przerwania zabawy często kończyły się protestem. A jednak, jako osoba świadoma potencjału edukacyjnego niektórych gier, nie chciałem całkowicie ograniczać mu dostępu do tej formy nauki.
Z zamiarem znalezienia zrównoważonego rozwiązania, rozpocząłem poszukiwania aplikacji, która po upływie zdefiniowanego czasu gry, automatycznie zabezpieczyłaby system, uniemożliwiając dalszą zabawę. Opcji dostępnych w internecie było niewiele i żadna nie spełniała moich oczekiwań. Wówczas nasunęła się myśl: a co, gdybym samodzielnie stworzył takie oprogramowanie w Pythonie?
Choć moje doświadczenie z Pythonem było już nieco przykurzone, postanowiłem wykorzystać zaawansowane możliwości płatnej wersji ChatGPT-4, przekonany, że wartość, jaką dostarcza to narzędzie, znacznie przewyższa jego koszt – niebagatelne $20.
Aplikacja, którą stworzyłem, jest szczytem prostoty i funkcjonalności:
– Użytkownik wpisuje liczbę minut, przez które dziecko może korzystać z gry.
– Po naciśnięciu 'start’, aplikacja nieuchronnie odlicza czas, wizualnie sygnalizując upływ minut poprzez zmianę kolorów.
– Na koniec, komputer automatycznie się blokuje lub wyłącza, co precyzyjnie odpowiada moim potrzebom.
Ostatecznie całość skryptu zawiera się w 70 liniach kodu, które prezentuję po artykułem.
Czy osoba bez doświadczenia programistycznego poradziłaby sobie z takim zadaniem? Uważam, że tak, choć wymagałoby to większego wysiłku. Kluczowe jest tu etapowe rozwiązywanie problemu i iteracyjne podejście do pisania kodu:
1. Stworzenie funkcji odmierzającej czas w minutach.
2. Implementacja komendy, która zablokuje system po upływie czasu.
3. Opracowanie prostego interfejsu użytkownika.
4. Zapewnienie, by aplikacja nie mogła być zamknięta przez dziecko.
Każdy z tych kroków należy skonsultować z ChatGPT, prosząc o pomoc w tworzeniu poszczególnych segmentów kodu, a następnie weryfikować funkcjonalność po każdej implementacji.
Oczywiście, jak to w programowaniu, napotkałem momenty, gdy modyfikacje w kodzie prowadziły do błędów. Wówczas cofałem się do działającej wersji i wprowadzałem niezbędne korekty.
W przypadku błędów, ChatGPT okazał się niezawodnym partnerem, wskazując potencjalne rozwiązania i sugerując poprawki.
Ta przygoda z ChatGPT-4 była dla mnie nie tylko rozwiązaniem dylematu rodzicielskiego, ale też przypomnieniem o wartości ciągłego uczenia się i adaptacji. Uzbrojeni w narzędzia takie jak ChatGPT, jesteśmy w stanie pokonywać bariery i rozwijać umiejętności, które jeszcze niedawno wydawały się poza naszym zasięgiem.
Inspiruję się tą historią, aby zachęcić innych, by nigdy nie przestawali szukać innowacyjnych rozwiązań – nawet (a może szczególnie) w obliczu codziennych, pozornie błahych wyzwań. Nasza kreatywność, wspierana przez AI, ma potencjał do tworzenia rzeczy naprawdę wyjątkowych. Czasami odpowiedź znajduje się już w naszych rękach – trzeba tylko zadać odpowiednie pytanie.”
Kod przygotowany przez CHATGPT – rozwiązanie opisanego wyżej problemu: https://github.com/marezb/childTimer/blob/main/script.py
